Kunst kijken bij de Blauwe Dwaas

Wie al winkelend wel eens de Heuvelstraat bezoekt, is het misschien al opgevallen. Sinds afgelopen zomer was daar ineens een kunstruimte, gevuld met opvallende kunst. Gekleurde letters laten de naam de Blauwe Dwaas zien. Nieuwsgierig makend voor menig kunstliefhebber, maar ook uitnodigend voor de allerkleinste onder ons. Wij gingen in gesprek met oprichters Ema Vaneková en Jules Kersten.

Terwijl wij de ruimte binnenstappen, zijn partners in liefde en zaken Ema Vaneková en Jules Kersten druk bezig met handgeschreven uitnodigingen voor hun volgende expositie (nummer 6 in de reeks!). Niet alleen de kunst die te vinden is bij de Blauwe Dwaas is uniek, maar ook de manier waarop zij zichzelf presenteren. Zo werkte het collectief de Blauwe Dwaas mee aan Kaapstad en organiseerde Jesse Fischer (onderdeel van het fluïde collectief) recent een kunst vierdaagse in samenwerking met De Nachtzuster. Benieuwd naar de makers achter deze galerij en het collectief, stellen wij onze eerste vraag:

HOE IS DE BLAUWE DWAAS ONTSTAAN?

Ema: “Ik ben het pand van de Blauwe Dwaas gaan huren ergens in februari / maart. Ik was als schilder al langere tijd op zoek naar een groot atelier. Ik ben toen eigenlijk de hele stad door gelopen en gaan kijken naar grote ruimtes en vond dit pand anti-kraak via een vastgoedbeschermer. Ik had niks tegen Jules gezegd en tijdens een wandeling door de stad vertelde ik hem: Dit is nu van ons! We hebben toen een paar maanden genomen om te bedenken wat de invulling van de ruimte ging zijn. Nummer één was een atelier voor mij, hier achter de gipswand. En toen hebben we besloten dat we de rest van de ruimte graag ter beschikking wilde stellen om kunstenaars te tonen. In principe als kunstgalerie.”

“En als collectief, vult Jules aan. Samen met andere makers de Blauwe Dwaas organiseren en het enthousiasme van kunst in de winkelstraat brengen. Hier in de straat zit toch vooral het kapitaal en met de Blauwe Dwaas bieden wij ook een mooi tegengeluid in de stad. Toch krijgen we hier zowel winkelend publiek als echte kunstliefhebbers binnen.”

“Ik denk dat de meeste mensen hier per toeval binnen lopen”, zegt Ema.

Jules vervolgt: “Afgelopen zomer hadden we ook best veel toeristen die hier naar binnen liepen. En wat ook vooral heel leuk is, zijn kinderen die hier naar binnen lopen. Die weten niet dat dit een galerie is in plaats van een winkel. En die trekken dan hun ouders hier mee naar binnen. De aanloop hier is echt gigantisch, omdat de locatie zo centraal is.” 

MAAR HOE BEGIN JE DAN EEN KUNSTGALERIE?

Jules: “Ja, eigenlijk zijn we gewoon begonnen met de middelen die we hadden. Daarna hebben we pas mensen uitgenodigd voor bespreken. Het experiment komt vanuit ons zelf. We zijn begonnen uit enthousiasme en hebben inmiddels een hele mooie mix aan mensen die hier binnenkomen.”

“Het zit ook een beetje in de naam van de Blauwe Dwaas, vervolgt Ema. In de zin van dwazigheid. Van de naïviteit en gewoon gaan. Niet nadenken over de consquenties, maar iets tot stand brengen.”

HOE WORDT BESLOTEN WELKE WERKEN HIER KOMEN TE HANGEN? VANUIT HET COLLECTIEF OF ZIJN DIT WISSELENDE MAKERS?

Ema: “Beide! Het vaste collectief zijn Jules en ik, echt een duo. Verder vragen we makers of bieden makers zich aan per event. We zijn best wel een fluïde collectief. We werken graag samen met iedereen die met ons wil samenwerken. Het tentoonstellingsdeel komt vanuit mij. Ik ben dit ook echt begonnen vanuit mijn schilderscarrière en bouw hier mijn ervaring als curator op. Onder de naam de Blauwe Dwaas is er ook een bepaald beeld wat we neer willen zetten. Een specifieke soort hedendaagse kunst die we willen vertegenwoordigen.”

EN WAT VOOR HEDENDAAGSE KUNST OF THEMA’S LATEN JULLIE DAN ZIEN?

Ema: “Tot nu toe tonen we voornamelijk jonge kunstenaars, maar dat komt ook door de laagdrempeligheid van de galerie. Door deze laagdrempeligheid is het gewoon makkelijk om samen te werken met beginnende kunstenaars. Ik kies de werken uit en zelf ben ik een figuratieve schilder. Mijn interesse ligt dus vooral op ambacht, traditie en techniek. Een beetje wegsturend  van de postmoderne, minimalistische en strakke kunst die veel aanwezig is. We proberen een soort herwaardering van schilderschap of beeldhouwkunst te laten zien. Juist dan weer vanuit jonge interesse, want jonge makers grijpen tegenwoordig veel terug naar een soort traditioneel belang.”

Het hele artikel lezen? Bekijk het op Stad van Makers.