Rabia maakt het in Tilburg

Het Tilburgse centrum zit boordevol restaurants waar je de heerlijkste gerechten van over de hele wereld kunt proeven. Een van de nieuwste sterren aan het firmament is Silk Road aan de Heuvelring. Dit Centraal-Aziatische specialiteitenrestaurant is de vijfde zaak van de familie Alizadah, bekend van Afghaans restaurant Sarban aan de Besterdring. 

Ook bij Silk Road worden gasten verwend met traditioneel bereide gerechten, warme bediening en een onvergetelijke sfeer. Nieuwsgierig naar het geheim achter het succes, gingen we in gesprek met de sociaal bevlogen Rabia Alizadah, één van de telgen uit het Alizadah-geslacht.

LES #1: Houd elkaar vast

We ontmoeten Rabia, die op het fietsje komt aangereden, voor de deur van Silk Road. Het restaurant wordt gerund door Isa Ahadi en Sadjad Ahmadi. Ze zijn respectievelijk vijf en zeven jaar in Nederland, opgeleid in de keuken van Sarban en onder de vleugels van de Alizadahs uitgegroeid tot ondernemers. “Toen ik vier jaar oud was, vluchtte mijn familie weg uit Afghanistan. We zijn bijna vijf jaar onderweg geweest voordat Tilburg ons nieuwe thuis werd. En al die tijd werden we geholpen en vastgehouden door talloze mensen. Met Sarban en Stichting Sarban de Toekomst (waar jonge, vaak alleenstaande vluchtelingen zich kunnen ontwikkelen tot horecaprofessional, red.) houden wij op onze beurt mensen vast. Geven we ze een kans om hun leven invulling te geven. En laten we ze groeien. Daar groeien wij zelf ook weer van en zo is de cirkel rond. Als iedereen elkaar vasthoudt, dan valt niemand.” 

LES #2: Investeer in vandaag, dan komt het morgen goed

Rabia houdt van de snelheid en spanning van het ondernemerschap: “Ondernemen is angstaanjagend. En geeft me tegelijkertijd heel veel positieve kriebels. Ik investeer het liefst in vandaag. Dan komt het morgen vanzelf goed. Ik wil ook altijd onderdeel zijn van wat er speelt, dus loslaten is niet echt mijn ding. Als ik vakantie heb, denk ik voortdurend aan hoe we ons bedrijfsfundament verder kunnen verstevigen. En dan heb ik het niet eens over groeien en nieuwe zaken starten, maar over ménsen. Sommige ondernemers willen vooral de onderneming groter maken. Terwijl ik vind dat het minstens zo belangrijk is om de ondernemer en de mensen met wie je samenwerkt groot te maken. Als mensen groeien, dan groeit je onderneming namelijk ook.”

LES #3: Blijf dicht bij jezelf én leer van een ander

Persoonlijke groei is voor de familie Alizadah altijd belangrijk geweest. “Vanaf het moment dat we in Nederland waren, werd er elke zondag met het hele gezin twee uur lang vergaderd. We reflecteerden op hoe de week was verlopen en keken naar wat goed ging en beter kon. Ook al had ik daar als kind lang niet altijd zin in, het hielp me om me te ontplooien.” Eén van de belangrijkste lessen die Rabia tijdens deze familievergaderingen leerde - blijf dicht bij jezelf en vergeet niet te leren van een ander - past ze als ondernemer dagelijks toe: “Mijn ouders lieten me zien dat je je eigen waarden en normen hebt, je eigen cultuur en taal. En dat het goed is om de dingen die je waardevol vindt vast te houden, maar dat je tegelijkertijd open moet staan voor de ander. We hadden namelijk een nieuw thuis en nieuwe mensen om ons heen. Mensen met mooie eigenschappen waarvan we konden leren, om zo in feite onze eigen cultuur te creëren. Wat een bevoorrechte positie! Het ondernemerschap werkt eigenlijk net zo. Je kunt stug vasthouden aan je eigen visie. Maar als je niet af en toe om je heen kijkt of meebuigt met iemand anders, dan werkt het gewoon niet.”

LES #4: Soms is het goed om onderaan te beginnen

Toen haar broers in 2010 de deuren van Sarban openden, was Rabia niet van plan om hen te gaan helpen. Ze zag een andere toekomst voor zich: “Ik studeerde Rechten. Advocaat worden was mijn droom, want dan kon ik de wereld verlossen van al het onrecht. Na drie jaar als jurist bij de Immigratie en Naturalisatiedienst te hebben gewerkt, kwam ik daar van terug. Het ging me, daar althans, niet lukken om de wereld te veranderen.” Sarban was inmiddels een goedlopend restaurant waar kwetsbare jongeren met een vluchtachtergrond een thuisbasis aangeboden kregen. Rabia stelde de verwachtingen die ze van zichzelf had bij, en stapte vol overgave in het familiebedrijf. “Ik vond het lastig hoor. Opeens was ik niet meer de jurist, maar stond ik tafeltjes en toiletten te schrobben. Gewoon onderaan beginnen, net als ieder ander. Ik heb er geen moment spijt van gehad! En dat schrobben? Dat doen we nog steeds, állemaal. We werken heel ‘down to earth’, het maakt niet uit wie wat doet. Als we aan het eind van de avond maar samen kunnen proosten op het feit dat we het weer geflikt hebben.”

LES #5: Een bedrijfsplan is niet (altijd) nodig

Stichting Sarban de Toekomst - die ze samen met onder meer haar zus Rahima runt - is uit noodzaak ontstaan, vertelt Rabia. “We wilden het opleiden van jongeren uitbouwen en nog steviger verankeren in ons bedrijf. Per toeval raakte ik in gesprek met Ella Buijze. Zij is oprichtster en directrice van Prins Heerlijk, een soortgelijk concept als onze stichting, maar dan voor mensen met een licht verstandelijke beperking. Ze heeft ons echt aan de hand genomen als een gids, zó bijzonder.” Ella introduceerde Rabia bij MBO De Rooi Pannen Tilburg om de opleidingstrajecten samen op te zetten. “We gingen daar zonder businessplan of wat dan ook naartoe. Zaten we ineens met directrice Hanneke Majoor aan tafel! We spraken over leerlingen die net buiten de kaders vallen. En hoe we hen, met respect voor die kaders, toch de ruimte zouden kunnen geven die ze nodig hebben om te leren en groeien. Na drie kwartier zei Hanneke ‘laten we het gewoon doen’. De samenwerking met Ella en Hanneke is open en eerlijk. Niks is teveel gevraagd en ze helpen onze stichting en studenten onbaatzuchtig. De mensen die we tot nu toe hebben opgeleid zijn onze grootste troef. Zij onderhouden 300 gezinnen. Hebben 600 trotse ouders. En geven alles wat ze bij ons hebben geleerd ook weer door. Sarban is écht een coöperatief bedrijf. We doen het met de hele familie en met de groeiende groep mensen om ons heen. Mijn droom? Dat we sámen op steeds grotere schaal geluk kunnen verspreiden.”